πλησίον

ΝΜΑ και δωρ. τ. πλατίον

επίρρ.

1. κοντά σε μικρή απόσταση (α. «συνεχώς βρίσκεται πλησίον του» β. «τούτους δὲ στρατοπεδεύεσθαι πλησίον ἐκείνων», η ρόδ.)

2. (το αρσ. με άρθρ. ως ουσ.) ὁ πλησίον

εκκλ. κάθε άνθρωπος σε σχέση με τον άλλο, συνάνθρωπος («ἀγάπα τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», ΠΔ)

3. (με το άρθρ. και τών τριών γενών ως άκλ. επίθ.) ο, η, το πλησίον

αυτός που κείται ή βρίσκεται κοντά (α. «η πλησίον οικία» β. «ἐν ταῑς πλησίον κλίναις», Πλάτ.)

αρχ.

(με το αρσ. αρθρ. ως επίθ.) ὁ πλησίον

α) γείτονας κάποιου

β) συγγενής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πλησίον, ουδ. τού επιθ. πλησίος*].